( โน้ต อุดม ) |
ฉันมองพัดลมอยู่บนเพดาน
ด้วยความฟุ้งซ่านปวดม่านนัยน์ตา
พัดลมหมุนไปทางซ้ายและขวา
มองไปมองมาน่าเอ็นดู
ฉันเอานิ้วตีนไปแหย่พัดลม
ใบพัดกลมๆ ก็บาดนิ้วตีน
สาดกระจาย เลือด สาดกระจาย
ฉันก็โวยวายให้แม่มาดู
* แม่ก็ตกใจ พอเห็นแผลเท่านั้น
อุทานว่าต๊าย...ตายแล้วลูกกู
สำลีอยู่ไหน ยาแดงอยู่ไหน เอายาหม่องมาทาถู
ฉันมองพัดลมอยู่บนเพดาน
ด้วยความฟุ้งซ่านที่น้อยกว่าเดิม
แม่ทายาไปให้ความรู้เสริม
พอเจ็บก็เริ่มจะเกิดปัญญา
( ซ้ำ * )
ฉันเอานิ้วมือไปกดเบอร์สอง
แล้วก็นั่งมองพัดลมหมุนไป
ของบางอย่างไม่ต้องสนใจ
ปล่อยๆ มันไปตามเรื่องของมัน
ปล่อยๆ มันไป...ตามเรื่องของมัน |